ลิ่น คำอธิบาย โครงกระดูก Pangolin ที่Museum of Osteology (2009) ลักษณะทางกายภาพของตัวลิ่นมีลักษณะเป็นเกล็ดคล้ายจานซ้อนกันแข็งขนาดใหญ่ซึ่งนิ่มในตัวลิ่นแรกเกิด แต่จะแข็งตัวเมื่อสัตว์โตเต็มที่ พวกเขาจะทำของเคราติน , วัสดุเดียวกันจากการที่มนุษย์เล็บและtetrapod กรงเล็บจะทำและมีโครงสร้างและส่วนประกอบแตกต่างจากเกล็ดของสัตว์เลื้อยคลาน ลิ่นร่างกายปรับเทียบได้ในลักษณะไปยังโคนต้นสน มันสามารถขดตัวเป็นลูกบอลได้เมื่อถูกคุกคามโดยมีเกล็ดที่ทับซ้อนกันทำหน้าที่เป็นเกราะในขณะที่มันปกป้องใบหน้าด้วยการซุกไว้ใต้หาง เกล็ดมีความคมให้การป้องกันเป็นพิเศษจากสัตว์นักล่า pangolins สามารถปล่อยสารเคมีที่เป็นพิษกลิ่นจากต่อมที่อยู่ใกล้กับทวารหนักคล้ายกับสเปรย์เป็นเสนียด พวกเขามีขาสั้นด้วยกรงเล็บที่คมชัดซึ่งพวกเขาใช้สำหรับการขุดลงไปในมดและปลวกกองและปีนเขา ลิ้นของ pangolins เป็นอย่างมากและยาว - เหมือนพวกตัวกินมดยักษ์และหลอดน้อยค้างคาวน้ำหวาน - รากของลิ้นที่ไม่ได้ติดอยู่กับไฮออยด์กระดูก แต่อยู่ในทรวงอกระหว่างกระดูกและหลอดลม pangolins ขนาดใหญ่สามารถขยายลิ้นของพวกเขามากถึง 40 ซม. มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเพียง 0.5 ซม.

พฤติกรรม ลิ่นส่วนใหญ่เป็นสัตว์ออกหากินเวลากลางคืนซึ่งใช้ความรู้สึกของกลิ่นที่พัฒนามาอย่างดีในการค้นหาแมลง ลิ่นหางยาวยังมีการใช้งานโดยวันในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ ของ pangolins ใช้เวลาส่วนใหญ่ของการนอนหลับตอนกลางวันขดเป็นลูก ลิ่นArborealอาศัยอยู่ในโพรงไม้ในขณะที่ชนิดที่อาศัยอยู่บนพื้นดินขุดอุโมงค์ที่ความลึก 3.5 ม. ตัวลิ่นบางตัวเดินโดยที่กรงเล็บด้านหน้างออยู่ใต้แผ่นรองเท้าแม้ว่าพวกมันจะใช้แผ่นเท้าทั้งตัวบนแขนขาด้านหลังก็ตาม นอกจากนี้บางคนแสดงท่าทางสองเท้าสำหรับพฤติกรรมบางอย่างและอาจเดินสองสามก้าว แพงโกลินยังว่ายน้ำเก่ง อาหาร ลิ่นอินเดียปกป้องตัวเองจากสิงโตเอเชีย pangolins เป็นแมลง อาหารส่วนใหญ่ประกอบด้วยมดและปลวกหลายชนิดและอาจเสริมด้วยแมลงชนิดอื่นโดยเฉพาะตัวอ่อน พวกมันค่อนข้างเฉพาะและมีแนวโน้มที่จะกินแมลงเพียงหนึ่งหรือสองชนิดแม้ว่าจะมีหลายชนิดก็ตาม ลิ่นสามารถกินแมลงได้ 140 ถึง 200 กรัม ต่อวัน แพงโกลินเป็นตัวควบคุมที่สำคัญของประชากรปลวกในแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ Pangolins มีการมองเห็นที่แย่มากดังนั้นพวกมันจึงต้องพึ่งพากลิ่นและการได้ยินเป็นอย่างมาก ลิ่นยังไม่มีฟัน ดังนั้นพวกมันจึงได้พัฒนาลักษณะทางกายภาพอื่น ๆ เพื่อช่วยในการกินมดและปลวก โครงสร้างโครงกระดูกของพวกมันแข็งแรงและมีขาหน้าที่แข็งแรงซึ่งมีประโยชน์ในการฉีกเป็นกองปลวก พวกมันใช้กรงเล็บด้านหน้าอันทรงพลังขุดเข้าไปในต้นไม้พื้นดินและพืชพันธุ์เพื่อหาเหยื่อจากนั้นก็ใช้ลิ้นยาวของพวกมันเพื่อตรวจสอบภายในอุโมงค์แมลงและดึงเหยื่อของพวกมัน โครงสร้างของลิ้นและกระเพาะอาหารเป็นกุญแจสำคัญในการช่วยตัวลิ่นในการหาและย่อยแมลง น้ำลายของพวกมันเหนียวทำให้มดและปลวกเกาะลิ้นยาวของพวกมันเมื่อพวกมันล่าสัตว์ผ่านอุโมงค์แมลง หากไม่มีฟันตัวลิ่นก็ขาดความสามารถในการเคี้ยว แต่ในขณะที่หาอาหารพวกเขาเข้าไปในร่างกายหินขนาดเล็ก ( gastroliths )

สนับสนุนบทความโดย lucabetasia

เว็บ บาคาร่า

ซึ่งสะสมอยู่ในท้องของพวกเขาที่จะช่วยในการบดขึ้นมด ส่วนนี้ของกระเพาะอาหารเรียกว่าgizzardและยังปกคลุมไปด้วยเงี่ยงเคราติน เงี่ยงเหล่านี้ช่วยในการบดและย่อยเหยื่อของตัวลิ่น สิ่งมีชีวิตบางชนิดเช่นลิ่นต้นไม้ใช้หางที่แข็งแรงและแข็งแรงเพื่อห้อยลงมาจากกิ่งไม้และลอกเปลือกออกจากลำต้นเผยให้เห็นรังของแมลงอยู่ภายใน การทำสำเนา Pangolins เป็นสัตว์ที่โดดเดี่ยวและพบกันเพื่อผสมพันธุ์เท่านั้น เพศชายมีขนาดใหญ่กว่าเพศหญิงโดยมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นถึง 40% แม้ว่าจะไม่มีการกำหนดฤดูผสมพันธุ์ แต่โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะผสมพันธุ์กันปีละครั้งโดยปกติจะเป็นช่วงฤดูร้อนหรือฤดูใบไม้ร่วง แทนที่จะเป็นตัวผู้ที่ออกตามหาตัวเมียตัวผู้จะระบุตำแหน่งของมันด้วยปัสสาวะหรืออุจจาระและตัวเมียจะพบพวกมัน หากมีการแข่งขันกับเพศหญิงตัวผู้จะใช้หางเป็นไม้เท้าเพื่อต่อสู้เพื่อโอกาสที่จะได้ผสมพันธุ์กับเธอ ระยะเวลาในการตั้งครรภ์แตกต่างกันไปตามสายพันธุ์โดยอยู่ในช่วง 70 ถึง 140 วัน ลิ่นแอฟริกันตัวเมียมักให้กำเนิดลูกครั้งละตัว แต่สายพันธุ์เอเชียติกอาจให้กำเนิดตั้งแต่หนึ่งถึงสามตัว น้ำหนักตั้งแต่แรกเกิดคือ 80 ถึง 450 กรัม และความยาวเฉลี่ยอยู่ที่ 150 มิลลิเมตร ตอนแรกเกิดเกล็ดจะนิ่มและขาว หลังจากผ่านไปหลายวันพวกมันจะแข็งตัวและมืดลงจนคล้ายกับลิ่นตัวเต็มวัย ในช่วงที่มีความเสี่ยงแม่จะอยู่กับลูก ๆ ของเธอในโพรงเลี้ยงดูมันและห่อหุ้มร่างกายไว้รอบ ๆ หากเธอรู้สึกได้ถึงอันตราย เด็กน้อยเกาะหางของแม่ขณะที่เธอเคลื่อนไหวแม้ว่าจะอยู่ในสายพันธุ์ที่ขุดได้ แต่พวกมันยังคงอยู่ในโพรงในช่วงสองถึงสี่สัปดาห์แรกของชีวิต เมื่อถึงหนึ่งเดือนพวกเขาออกจากโพรงโดยขี่หลังแม่เป็นครั้งแรก การหย่านมเกิดขึ้นประมาณสามเดือนซึ่งในระยะนี้เด็กจะเริ่มกินแมลงนอกเหนือจากการให้นม เมื่ออายุได้สองปีลูกหลานมีความสมบูรณ์ทางเพศและถูกแม่ทอดทิ้ง